Pemerdagangan Manusia

Isu terakhir yang ingin saya ketengahkan ialah isu pemerdagangan manusia. “Pemerdagangan manusia” bermaksud segala perbuatan yang melibatkan pemerolehan atau pengekalan tenaga kerja atau perkhidmatan seseorang melalui paksaan, dan termasuklah perbuatan merekrut, mengangkut, memindahkan, melindungi, menyediakan atau menerima seseorang. Ada pelbagai jenis pemerdagangan manusia seperti buruh terikat, pemerdagangan bayi, pengeksplotasian seks dan lain-lain lagi.

                   Ada beberapa faktor yang menjadi punca permasalahan ini. Pertamanya ialah, tahap kesedaran masyarakat terhadap isu pemerdagangan manusia yang rendah juga menyebabkan jenayah tersebut terus berleluasa. Masyarakat yang bersikap seperti katak di bawah tempurung menjadi punca yang memangkin kewujudan pelbagai jenayah merentasi sempadan. Masyarakat kini sering bersikap seperti enau dalam belukar melepaskan pucuk masing-masing dan tidak peka terhadap situasi di sekeliling mereka. Lebih membimbangkan lagi apabila masyarakat mendiamkan diri meskipun tahu tetang kewujudan sindiket pemerdagangan manusia di kawasan tempat tinggal mereka.

                   Seterusnya ialah faktor kemiskinan. Keluarga merupakan titik awal tempat terjadinya proses perdagangan orang. Pendidikan rendah, kekurangan peluang pekerjaan, pendedahan maklumat terkini yang kurang mendorong kepada kemiskinan. Beban keluarga yang banyak menyebabkan mereka akhirnya terpaksa mencari pekerjaan di tempat lain. Sekaligus mereka terjerumus dalam kata-kata manis yang dituturkan oleh manusia yang ingin mengambil kesempatan mereka yang kononya ingin menawarkan perkerjaan dengan gaji yang lumayan.

                   Kesemua punca ini sudah tentunya akan meninggalkan kesan . Kesan pertama ialah peningkatan masalah sosial.Masalah sosial bertambah merebak dalam masyarakat
seperti berpeleseran, pelacuran, seks bebas, minum arak dan sebagainya. Dan ini juga akan menyebabkan sejumlah penduduk tempatan yang turut terjebak dalam aktiviti-aktiviti ini. Selain itu penularan penyakit berjangkit akan meningkat secara kritkal.Penyakit-penyakit berjangkit seperti tibi, penyakit kelamin, hepatitis dan sebagainya kembali menular dalam kalangan masyarakat. Ini kerana, selalunya rakyat yang diperdagangkan adalah merupakan dari negara yang tidak ada kesedaran yang mecukupi tentang kesihatan.

                   Kesan kedua ialah yang melibatkan negara. Gejala ini akan mencemarkan imej negara di persada dunia. Negara kita sudah menjadi di antara 16 negara berprestasi buruk menurut sebuah statistik yang dikeluarkan. Yang menjadi ancaman ialah ianya berpotensi untuk meningkat lagi. Dengan pemerdagangan manusia yang meninkat negara Malaysia sudah menjadi sarang jenayah. Ini juga menyebabkan para pelancong yang meghindari Malaysia sebagai destinasi pelancong kerana kadar jenayah yang tinggi, justeru memberi kesan kepada ekonomi negara.

                   Walaubagaimanapun ada beberapa cara yang kita boleh gunakan untuk mengurangkan kegiatan ini. JIkalau pihak kerajaan dapat mewujudkan undang-undang yang dapat menjatuhkan hukuman yang lebih berat terhadap dalang sindiket pemerdagangan manusia, pasti jenayah tersebut dapat ditangani. Kejayaan Akta dadah Berbahaya dalam mengekalkan jumlah kes penyeludupan dadah pada tahap yang rendah harus dijadikan contoh untuk mewujudkan mekanisme yang sama demi mengurangkan kes pemerdagangan manusia. Hukuman penjara sahaja tidak memadai buat pesalah yang sanggup menjalankan urusan jual beli manusia. Hukuman mati mandatori patut dikenakan terhadap mereka supaya dapat menjadi pengajaran kepada masyarakat.

                   Seterusnya ialah memperketatkan pelbagai aspek termasuk dari segi kemasukan pelancong asing serta mengawal semua pintu masuk ke sempadan negara yang dipercayai juga boleh menyumbang kepada jenayah perdagangan manusia. Malaysia sekarang sering dikunjungi oleh pelancong- pelancong asing.Sesetengah pelancong asing bukan hanya bertujuan untuk melancong di Malaysia ini.Tetapi mereka ingin membawa orang -orang di Malaysia yang  untuk diperdagangkan untuk ke luar negara. Justeru,pihak berkuasa perlulah mengetatkan atau mengehadkan kemasukan pelancong asing di negara kita.

                   Pendapat saya ialah sememangnya terdapat pelbagai faktor berlakunya jenayah pemerdagangan manusia dan pelbagai langkah yang boleh dilaksanakan untuk mengatasi jenayah tersebut. Namun begitu, langkah-langkah tersebut hanya akan membuahkan hasilnya jika pihak kerajaan dan masyarakat berganding bahu kerana sesungguhnya bertepuk sebelah tangan tidak akan berbunyi. Semoga dengan penyifaran jenayah pemerdagangan manusia, kita dapat menzahirkan Wawasan 2020 dan duduk sama rendah, berdiri sama tinggi dengan negara-negara lain di dunia.

Penyalahgunaan Dadah

Isu keempat yang ingin saya ketengahkan ialah isu penyalahgunaan dadah. Gejala ini melibatkan perlakuan yang berulang-ulang atau penggunaan dadah secara berlebihan . Kebiasaanya penggunaan dadah secara berlebihan ini akan mendatangkan perasaan gembira yang tidak terhingga dan ketagihan dadah ini juga bertujuan melarikan diri daripada kenyataan. Penyalahgunaan dadah juga akan menyebabkan kehidupan seharian setiap individu terganggu .Penagih dadah lebih cenderung menggunakan dadah secara berterusan walaupun berlaku masalah dalam diri atau masyarakat dan sering terlibat dengan masalah perundangan serta meletakkan diri mereka dalam situasi yang berbahaya .

                   Dengan pengendalian beberapa kajian, beberapa punca telah dikenal pasti menunjangi permasalahan ini. Pertama ialah sebagai remaja, mereka sememangnya terikat dengan naluri ingin mencuba sesuatu yang baru. Mereka ingin menunjukkan sifat kelelakian serta kematangan mereka. Oleh itu, dengan hanya menghisap sebatang rokok yang menjadi punca utama kepada penagihan dadah,mereka berasa sudah matang dan cukup dewasa. Semua jenis dadah mengandungi bahan kimia yang mengkhayalkan dan berbahaya. Menurut kajian yang telah dijalankan oleh Agensi Anti Dadah Kebangsaan,rakyat Malaysia yang terjerumus ke dalam kancah penyalahgunaan dadah kerana perasaan ingin tahu adalah 28.49 peratus.Penagih dadah sememangnya tidak berfikir panjang untuk mengambil dadah. Mereka hanya mahukan kepuasan sehingga sanggup mencuri,membunuh serta melakukan segala perkara yang boleh membantu mereka mendapatkan dadah.

                   Sikap masyarakat juga menjadi penyebab kepada berlakunya masalah penagihan dadah. Terdapat golongan masyarakat yang mengambil mudah masalah penagihan dadah kerana mereka berpendapat bahawa keluarga mereka tidak terlibat dengan masalah tersebut. Ada juga sesetengah masyarakat beranggapan bahawa tanggungjawab membanteras penagihan dadah adalah tanggungjawab pihak kerajaan sahaja. Sikap individualistik di kalangan masyarakat inilah yang menyebabkan masalah penagihan dadah semakin bertambah.

                   Masalah dadah ini juga memberikan impak yang agak membimbangkan kepada masyarakat .Penagih dadah akan mempunyai potesi untuk mengancam ketenteraman awam dengan kejadian jenayah seperti rompakan & samun. Dengan ini, perpaduan, pembangunan dan kemajuan masyarakat boleh terjejas akibat penglibatan remaja dan belia
dengan dadah. Fakta di atas juga akan menjurus kepada penimbulkan perselisihan dan persengketaan antara satu keluarga dengan keluarga yang lain. Selain itu, ketagihan dadah yang melampau akan melemahkan keimanan dan kecenderungan terhadap agama. Dengan ini, tiang agama yang teguh berdiri akan akhirnya mula terhakis sedikit demi sedikit.

                   Gejala dadah juga membawa pelbagai kos dan kesan buruk kepada negara. Kebanyakan penagih dadah merupakan golongan belia berumur di antara 18 hingga 40 tahun. Kumpulan muda ini merupakan tenaga penggerak yang diperlukan bagi usaha pembangunan negara. Selain itu, masalah penyalahgunaan dadah mempunyai kaitan dengan kejadian jenayah. Badan-badan bukan kerajaan yang terlibat menganggarkan kira-kira 50 peratus daripada banduan yang dipenjarakan ada hubung-kait dengan isu dadah. Gejala dadah ini juga mengenakan kos secara langsung dan tidak langsung kepada negara, seperti kos pengawasan polis, kos rawatan dan kebajikan para penagih, dan kos tambahan kepada sistem kesihatan nasional. 

                    Dalam usaha untuk membendung masalah yang semakin gawat ini, ibu bapa memainkan peranan yang cukup penting untuk memastikan anak-anak mereka tidak turut terjebak dalam masalah ini. Mereka perlu meluangkan masa secukupnya untuk bersama anak-anak. Sikap ambil berat dan bertanggungjawab serta penyayang ini mampu mengelakkan remaja dari terjerumus ke dalam masalah penyalahgunaan dadah. Ibu bapa perlu menyediakan segala keperluan dan pendidikan baik yang formal mahupun yang tidak formal dalam usaha membendung anak-anak mereka dari terjebak ke perangkap penyalahgunaan dadah. Anak-anak hendaklah diberikan pendidikan agama secukupnya serta diawasi setiap pergerakan dan pergaulan mereka sejak dari kecil lagi. Sesungguhnya pembentukan sahsiah remaja banyak ditentukan oleh institusi kekeluargaan.

                   Di samping itu, sikap menerima dengan terbuka serta kesungguhan dan kerjasama masyarakat dalam pembanterasan penyalahgunaan dadah adalah kunci utama yang perlu dititikberatkan bagi menangani masalah sosial di kalangan belia dan remaja yang kian meruncing. Seorang penagih dadah mengalami perasaan syak-wasangka terhadap semua rakan dan keluarga serta berasa terasing dan tidak selesa berdampingan dengan mereka. Merek lebih suka bergaul dengan penagih-penagih lain dan akhirnya terlibat semula dengan penagihan dadah. Dalam konteks ini masyarakat luar perlu memainkan peranannya untuk memberi sokongan kepada penagih agar memberhentikan tabiat buruk mereka.

                   Daripada kaca mata saya, saya berpendapat bahawa selain daripada cara-cara yang saya senaraikan di atas, pendekatan yang lebih strategik, menyeluruh dan bersepadu perlu diambil dalam memerangi dadah. Semua agensi, badan bukan kerajaan dan pihak-pihak yang lain haruslah bekerjasama dan menyelaras usaha-usaha mereka. Idea-idea baru perlu difikirkan untuk memberi nafas segar kepada usaha-usaha kita.

Vandalisme

Isu ketiga yang ingin saya kupas ialah vandalisme. Vandalisme merujuk kepada perbuatan membinasakan atau merosakkan harta benda awam atau persendirian. Vandalisme juga dikenali sebagai pugut, pemugut atau laku musnah. Dari segi konteks sekolah pula vandalisme merupakan laku musnah yang berupa pelanggaran disiplin yang mana termasuklah merosakkan harta benda sekolah, menconteng meja, memecahkan cermin tingkap, menendang pintu tandas, mematah-matahkan pokok, bermain dengan alat pemadam api, mengotorkan kawasan sekolah, menconteng dinding bilik darjah, merosakkan harta benda guru dan guru besar dan mengguris kenderaan guru.

                   Faktor pertama yang menjurus kepada masalah ini ialah pengaruh rakan sebaya. Seperti yang diketahui umum, rakan sebaya mempu mencorakkan nilai-nilai sama ada positif atau negatif dalam diri remaja. Remaja yang gagal memilih rakan yang baik akan terikut dengan perilaku negatif rakan mereka dan salah satu daripada perilaku tersebut adalah kegiatan vandalisme. Secara kebiasaannya, remaja yang melakukan kegiatan vandalisme merupakan golongan remaja dalam kumpulan.Mereka tidak mempunyai tujuan dan apabila berkumpul maka timbullah pelbagai idea negatif termasuklah menconteng dan merosakkan harta benda awam.

Keduanya ialah sikap apati ( tidak peduli), individualistik dan materialistik masyarakat. Remaja adalah produk sistem sesebuah masyarakat. Masyarakat yang pincang akhirnya akan melahirkan produk yang bermasalah. Sikap sesetengah masyarakat kini yang mementingkan soal kebendaan dan tidak ambil peduli terhadap isu-isu sosial sememangnya merumitkan masalah yang sedia wujud. Menurut kajian masalah vandalisme banyak berlaku di bandar. Golongan remaja menconteng dan merosakkan harta benda awam bukannya golongan tidak terpelajar tetapi generasi yang dilahirkan di bandar sukar dikawal. Di kawasan bandar sesetengah penduduknya tidak ambil peduli terhadap apa yang berlaku di sekeliling mereka. Oleh itu golongan remaja merasakan diri mereka bebas untuk meneruskan gejala negatif ini tanpa menghiraukan rasa tanggungjawab terhadap harta benda awam.

Jika diteliti dengan lebih mendalam lagi, masalah vandalisme ini telah memberi kesan kepada masyarakat mahupun negara kita. Ini akan menjurus kepada masyarakat yang akan menghadapi pelbagai masalah dalam urusan seharian. Contohnya, jika tandas awam dirosakkan, pasti orang ramai tidak dapat menggunakanya dengan baik dan mereka akan berasa kurang selesa. Jika telefon awam dirosakkan pula, ia akan menyusahkan orang ramai menghubungi pihak berkuasa apabila berlaku perkara buruk seperti kebakaran, kemalangan, jenayah dan sebagainya. Ini akan menyebabkan kualiti kemudahan asas dalam kehidupan seharian kita akan merosot.

Kepada negara pula,imej negara akan tercemar di mata dunia.Hal ini sudah tentu akan menjejaskan ekonomi Malaysia kerana pelancong luar tidak sudi untuk datang melancong ke negara kita akibat keadaan alam sekeliling yang buruk dan sikap rakyat yang tidak berprihatin.Kesannya,industri pelancongan akan merosot. Pada masa yang sama,hal ini akan memberikan kesan yang buruk kepada rakyat negara tersebut.Industri pelancongan menyumbang kepada sektor lain seperti perhotelan.Sektor perhotelan tidak akan mendapat sambutan handal akibat industri melancong yang merosot.Hal ini menyebabkan rakyat menganggur akibat kekurangan sektor pekerjaan .Yang seterusnya,pihak kerajaan akan membelanjakan berjuta-juta ringgit untuk membaikpulihkan infrastruktur yang dimusnahkan.

                   Usaha pasti akan membuahkan hasil kalau pelbagai langkah yang efektif dan drastic dilakukan segera untuk mengatasi masalah yang sudah bersarang lama di negara kita ini. Pertamanya ialah peranan ibu-bapa. Didikan agama dan nilai moral yang sempurna haruslah ditanam dalam jiwa anak-anak mereka. Ibu bapa perlu mendidik anak-anak mereka supaya menghargai harta benda awam yang terdapat baik di kawasan tempat tinggal mereka mahupun di tempat lain. Selain itu, mereka harus memantau aktiviti-aktiviti yang biasa dilakukan oleh anak-anak mereka dan mengetahui latar belakang rakan-rakan bagi anak-anak mereka. Sekiranya mereka mendapati anak-anak mereka terlibat dalam gejala vandalisme ini, tindakan sewajarnya harus dilakukan. Tindakan ini memang sesuai dengan kata orang-orang tua,“Sayangkan anak, tangan-tangankan”

                   Selain itu, kempen-kempen pencegahan jenayah juga boleh diadakan di setiap institusi pendidikan. Pelbagai kempen yang kebiasaannya diadakan mampu meningkatkan kesedaran dalam kalangan para remaja terutanya peringkat sekolah rendah.Hal ini demikian kerana pelajar pada tahun ini kurang terdedah kepada kegiatan-kegiatan jenayah seperti vandalisme. Dengan ini, mereka akan berasa takut untuk melakukan jenayah setelah terlibat dalam kempen-kempen kesedaran yang diadakan di sekolah .Antara kempen pencegahan jenayah yang sering diadakan di sekolah adalah seperti tayangan video, pameran berunsurkan aktiviti jenayah dan mewajibkan jemputan kepada pegawai polis untuk hadir memberi ucapan kegiatan jenayah, kesan dan hukuman kepada pesalah.

                   Pada pandangan saya, semua pihak perlu berganding bahu dan mengerah keringat untuk bersama-sama memerangi gejala vandalisme ini. Walaupun isu ini dilihat tidaklah terlalu teruk, tetapi ingatlah bahawa ia dapat memberi impak yang besar kepada negara. Sekiranya semua kemudahan awam kita tidak boleh digunakan atau diconteng, maka di manakah kita hendak meletakkan air muka kita. Imej negara yang bersih hanya akan tinggal kenangan sahaja. Oleh itu kita perlulah bertindak segera untuk ‘memerangi’ gejala ini dan ingatlah , ‘jangan sudah terhantuk barulah nak terngadah.

Ponteng Sekolah

Isu kedua ialah isu ponteng sekolah yang semakin berleluasa kini. Ponteng merupakan satu perbuatan salah laku dan melanggar peraturan sekolah. Seseorang pelajar dianggap ponteng sekiranya tidak hadir ke sekolah tanpa sebab-sebab yang dibenarkan pada hari persekolahan. Oleh yang demikian, ponteng merupakan istilah yang digunakan bagi merujuk kepada apa jua kegagalan menghadiri kelas di sekolah secara sengaja tanpa alasan yang munasabah.

        Antara punca pelajar ponteng yang telah dikenal pasti ialah mereka kurang berminat terhadap pengajaran dan pelajaran di sekolah. Pelajar kurang berminat kerana mereka mungkin tidak mampu untuk mengikuti pelajaran dengan sempurna kerana  bimbang ketinggalan akibat kelemahan diri mereka sendiri. Alasan ini juga yang menyebabkan berlakunya kes ponteng yang banyak di kalangan pelajar yang lemah jika dibandingkan dengan pelajar yang cerdas. Mereka kebanyakannya datang ke sekolah semata-mata kerana menurut kehendak ibu bapa. Oleh itu mereka kerap ponteng kerana telah hilang minat untuk belajar akibat tidak dapat memberikan saingan kepada rakan-rakan pelajar yang lebih cerdas.

Punca kedua masalah ini ialah pengaruh rakan sebaya. Sebagai seorang remaja murid sekolah memerlukan rakan sebaya untuk bersahabat. Pada peringkat perkembangan ini, rakan sebaya merupakan satu aspek penting yang dapat mempengaruhi kehidupan. Kecenderungan untuk bercampur gaul dengan rakan-rakan sebaya menyebabkan murid sekolah tidak berhati-hati dalam membuat pilihan rakan sebaya. Masalah akan timbul apabila murid sekolah berkawan dengan rakan sebaya yang sudah meninggalkan bangku sekolah. Golongan ini hanya menghabiskan masa dengan berfoya-foya tanpa tujuan. Apabila murid sekolah bergaul dengan golongan ini, mereka juga akan turut terikut-ikut dengan cara hidup tanpa tujuan ini. Akhirnya mereka akan ponteng sekolah untuk bersama-sama dengan rakan-rakan mereka yang tidak bersekolah.

Isu ini ternyata memberi banyak kesan kepada masyakat mahupun negara. Antaranya ialah tabiat ponteng sekolah dikalangan pelajar dapat menyumbang kepada peningkatan statistik jenayah di Malaysia. Sememangnya kita sudah sedia maklum, darah muda remaja yang kian membuak-buak yang sememangnya sentiasa ingin mencuba sesuatu yang baru. Pelajar yang sering mengamalkan tabiat ponteng sekolah sering melakukan tabiat yang negatif. Tambahan pula, siasatan yang dilakukan oleh krew-krew rancangan 999, ramai pelajar yang ponteng sekolah membuang masa yang begitu berharga di pusat membeli belah pada waktu sekolah semata-mata untuk melepak. Sikap remaja masa kini diibaratkan seperti kera mendapat bunga.

Selain itu, masalah ini juga memberikan impak negatif terhadap imej negara. Elemen ini dapat dibuktikan kesahihannya apabila para pelajar yang bermuka tembok memampangkan diri mereka dihadapan para pelancong. Kesannya, para pelancong akan merasa terganggu dan sudah terang lagi bersuluh, mereka pasti beranggapan modal insan negara kita telah hilang budaya ketimuran. Tambahan lagi, menurut kenyataan yang dikeluarkan oleh Kementerian Kebudayaan dan Pelancongan, terdapat ramai pelancong yang kurang senang dengan gelagat golongan remaja yang melepak di kawasan membeli belah, dan terdapat juga pelancong yang mengadu mereka diganggu dan sering menerima kata-kata kesat daripada golongan pelajar yang ponteng sekolah.

Untuk menangani isu ini, kita perlulah memainkan peranan masing-masing. Antara langkah yang boleh dilakukan ialah memberi kesedaran kepada pelajar tentang keburukan ponteng sekolah. Pada masa yang sama, pelajar juga mesti diberikan kesedaran tentang kepentingan datang ke sekolah dan menjadi pelajar yang cemerlang. Selain itu, pelajar juga perlu disedarkan tentang tanggungjawab mereka terhadap ibu bapa yang banyak berjasa kepada mereka.Program-program kesedaran tentang tanggungjawab pelajar boleh dibuat oleh pihak sekolah dan Persatuan lbu Bapa dan Guru (PIBG). Jika pelajar mempunyai kesedaran mendalam tentang tanggungjawab mereka terhadap diri, keluarga dan negara, pasti pelajar tidak akan ponteng sekolah lagi.

Di samping itu, peranan ibu bapa adalah amat penting dalam memberikan perhatian yang serius terhadap anak-anak mereka. Ibu bapa mestilah memerhatikan setiap gerak-geri atau pergerakan anak-anak mereka. Ibu bapa hendaklah sentiasa mengetahui dan mengenal pasti masalah yang dihadapi oleh anak mereka serta sanggup meluangkan masa untuk mengatasai masalah tersebut. Ibu bapa juga seharusnya mengetahui rakan-rakan anak mereka dan sentiasa memastikan anak-anak mereka berkawan dan bergaul dengan mereka yang mempunyai kedudukan moral yang baik. Selain itu ibu bapa hendaklah menghabiskan sebahagian daripada masa seharian bersama anak-anak. 

Dalam pendapat saya, terdapat pelbagai punca yang menyebabkan gejala ponteng sekolah berleluasa. Dalam hal ini, semua pihak hendaklah berganding bahu untuk membanteras gejala ini hingga ke akar umbi. Jika tidak gejala ponteng sekolah akan mencetuskan pelbagai masalah lain yang lebih buruk kesannya kerana kudis akan menjadi tokak jika tidak diubati. Kerjasama dan sikap prihatin masyarakat akan membantu pihak sekolah menangani gejala ponteng sekolah dengan lebih berkesan kerana generasi muda hari ini ialah pemimpin masa depan.

Jenayah siber

           ‘Yang kurik itu kendi,

Yang merah itu saga,

            Yang cantik itu budi,

            Yang indah itu bahasa’

Budi bahasa merujuk kepada tutur kata, perlakuan, sopan santun dan tatatertib, perbuatan, pemikiran dan perasaan terhadap orang lain. Kesantunan dalam konteks yang lebih luas pula tidak merujuk kepada kesantunan berbahasa sahaja, namun turut merujuk kepada aspek nonverbal dan verbal. Kesantunan ialah perlakuan yang mengurangkan amalan yang baik dalam kalangan masyarakat.Walaubagaimanapun isu kesantunan dalam kalangan rakyat negara Malaysia berada pada tahap yang membimbangkan kerana kebanyakan rakyat kita tidak mengamalkan amalan yang baik dalam kehidupan mereka. Terdapat beberapa contoh isu kesantunan yang sedang berlaku di sini yang boleh dibahagi kepada isu kesantunan berasaskan verbal dan non-verbal.

Dunia yang semakin maju pada hari ini menuntut bidang teknologi turut berkembang. Internet mejadi suatu kemestian dalam kehidupan masyarakat moden. Pelbagai faedah boleh diperoleh daripada penggunaan internet. Sebagai contoh, pelbagai maklumat, informasi dan berita dapat diperoleh dengan melayari internet. Sesuatu maklumat itu bukan sahaja boleh diperoleh dalam beberapa saat sahaja malah hanya dengan sekali klik. Bagaimanapun, disebalik manfaat internet ini masih terdapat sesetengah pihak menjadikan internet sebagai medan untuk melakukan jenayah. Perbuatan jenayah di alam maya ini dikenali sebagai jenayah siber.

Terdapat beberapa sebab yang boleh kita dapati mengundang jenayah siber ini jika ditelusuri dengan mendalam. Punca pertama peningkatan jenayah siber dalam masyarakat ialah kurangnya pendedahan maklumat tentang penggunaan teknologi dengan selamat. Kebanyakan masyarakat menggunakan teknologi komunikasi dan ICT atas desakan trend atau tidak mahu dilabelkan ketinggalan zaman. Misalnya apabila kemunculan laman sosial bertambah bak cendawan tumbuh selepas hujan, menyebabkan ramai berlumba-lumba menyertai laman sosial tanpa mengetahui risiko dan kesan sekiranya tidak prihatin dalam penggunaannya. Facebook,Twitter,My Space, Skype dan Yahoo Masengger antara laman sosial yang mendapat sambutan hangat daripada pengguna. Ramai pengguna cuai dalam penggunaan laman sosial iaitu mempamerkan butir-butir peribadi yang penting seperti nombor telefon, alamat rumah dan sebagainya. Oleh demikian individu yang tidak bertanggungjawab akan “mencuri” atau “meniru identiti” pengguna untuk keuntungan mereka atau untuk menjatuhkan individu lain.

            Punca kedua jenayah siber ialah penjenayah sukar dikenalpasti. Seperti yang sedia maklum penjenayah siber adalah golongan berpengetahuan ataupun professional sehingga wujud pelbagai persoalan terhadap jenayah ini. Sebagai contoh, kewangan bank merupakan jenayah yang dilakukan oleh golongan professional contohnya pegawai bank. Sebagai buktinya, antara kes yang melibatkan jenayah siber ialah di Amerika yang canggih teknologinya namun gagal mengesan perancangnya yang terjadi pada 11 september 2001 yang mana pada peristiwa tersebut 19 orang perampas kapal terbang memasuki Amerika syarikat dengan mengunakan visa yang sah.  Jadi terbuktilah bahawa jenayah siber jenayah yang sukar untuk mengenalpasti pelakunya. 

Di antara kesan-kesan jenayah siber yang sudah terang lagi bersuluh ialah maklumat-maklumat peribadi atau sulit pengguna terdedah.  Pada masa kini banyak sistem ICT digunakan. Ini kerana melalui intenet, kita tidak perlu keluar dari rumah untuk menyelesaikan urusan. Kebanyakan sistem ICT ini digunakan oleh kerajaan dan maklumat-maklumat ini mudah terdedah. Antara sistem ICT yang digunakan oleh kerajaan ialah e-kerajaan, e-perolehan, e-kesihatan, dan sebagainya. Sistem perbankan, system perdagangan seperti bursa saham juga menghadapi masalah yang sama. Selagi masalah ini tidak diselesaikan dengan sistematik dan bersepadu, ini akan menjejaskan keyakinan pengguna dan pelabur antarabangsa.

Kesan kedua yang penting ialah kerugian syarikat serta pengguna internet akibat jenayah siber.Penyebaran virus, penggodaman, pencerobohan dan pengganasan merugikan syarikat dan pengguna internet.Ini disebabkan virus mampu melumpuhkan sistem komputer. Di samping itu, penggodaman pula akan menyebabkan kandungan komputer kita terdedah juga berjaya digodamkan dan kita tidak akan dapat menjejak pengodam tersebut. Jika kandungan komputer kita adalah sulit maka kita yang akan menghadapi kerugian. Penggodaman juga dapat mengawal komputer kita dan kemungkinan besar kita akan terlibat dalam jenayah jika berjaya dikawal.

Di antara langkah-langkah yang perlu diimplementasikan dalam mengurangkan gejala ini ialah mengukuhkan kerjasama antara negara serta secara global.Sebagai contoh, memperkenalkan dan menjalankan rancangan membanteras penjenayah siber.Dengan ini, kerajaan-kerajaan negara Asia Tenggara boleh memberi amaran kepada penjenayah siber dan mengumumkan rancangan ini melalui Persatuan Negara-negara Asia Tenggara (ASEAN). Di samping itu agensi-agensi yang berkenaan perlu berkongsi maklumat-maklumat dalam keselamatan computer dan membentuk unit jenayah siber.Selain itu, menteri-menteri telekomunikasi ASEAN boleh berkerjasama untuk menentukan standard ujian peralatan telekomunikasi yang boleh dilaksanakan dengan pantas dengan kos yang rendah. 

Langkah seterusnya yang penting ialah menjejaki penjenayah dengan forensik komputer.Kerajaan perlu melantik dan melatih lebih pakar forensik computer. Perkhidmatan forensik komputer ini perlu digunakan dalam penyiasatan, analisis untuk mendapatkan bukti-bukti jenayah dan dikemukakan kepada kekuatan undang- undang.

Dari pandangan saya teknologi pada masa kini semakin canggih , tetapi pada masa yang sama terdapat juga kekurangannya , iaitu jenayah siber juga semakin canggih. Kebanyakan penjenayah siber tidak dapat ditangkap kerana sukar dikesan. Oleh itu ,kita hendaklah melindungi sistem komputer kita dengan perisian-perisian tertentu dan berhati-hati semasa menggunakan rangkaian internet. Kita perlu bersama-sama menjadi pengguna internet yang berhemah.